Yep… confession time! Ik ben echt hopeloos achter de naaimachine, sterker nog, toen ik op de modevakschool zat (nog in de vorige eeuw), werd mij destijds vriendelijk, doch dringend verzocht om geen plaats meer te nemen achter de naaimachine. Ik hoefde er maar naar te kijken of het klokhuis was een wirwar van draadjes wat je er alleen maar uitgeknipt kreeg met een schaar. Dus ja, je kunt je voorstellen dat ik een beetje huiverig was om achter de machine te kruipen. Maar ik wilde het zo graag; Ook mijn steentje bijdragen aan de gordijnen en de kussentjes. En toen kwamen de waterpokken en de griep langs, kindjes ziek en ik er achteraan, dus dat werd niks achter die machine. Michiel heeft dus gewoon ALLES gedaan, held! Op 3 dingetjes na! Ik heb uiteindelijk 3 stripjes genaaid, van die bandjes die je dan met klittenband op een houten latje plakt waar de gordijnrails achter valt… nou ja, ik krijg het effe niet beter uitgelegd, maar ik ben TROTS! (Nu hoop ik dus eigenlijk dat ik de smaak te pakken krijg, zodat Roemer en Rein straks alleen nog maar in van die kekke retrostyle, flare legged ’70 broekjes rondrennen 😉
De Gordijnen zijn dus klaar en ook de kussens! Daar heeft Michiel heel handig een soort matras-overtrek-stijl hoezen omheen gemaakt. Superhandig want makkelijk er af te halen en niet zo heel gek veel werk om te maken. Op deze pagina van Caravanity staat een hele handige uitleg!
We zijn nu dus echt in de laatste fase aangekomen qua interieur, We zoeken nog wel naar een PVC vrije vloer (kurk, marmoleum, bamboe?) de laatste lakwerkjes worden gedaan, het behang gaat er op en dan kunnen alle gordijnen en kussens erin. De badkamer moet nog worden afgekit en de vlaggetjes moeten nog steeds worden opgehangen…
maar oh yeah, daarbinnen is het nu al echt een heerlijk feestje!
Jet
p.s. Ik heb aankomende week echt supergaaf blognieuws! Stay tuned!