You Rock!

…over dingen die blijven…

En zo zaten wij op een strandje aan de zuidwestkant van het eilandje Møn in Denemarken. Er was bijna niemand op dit stukje… we hadden alle tijd en we hoefden helemaal niks dan alleen maar daar samen te zijn… en alles was precies goed zoals het was.

Michiel begon zomaar uit het niets met de stenen die er lagen een spiraal te leggen, in het midden legde hij roze steentjes als symbool voor ons gezin. Al snel begonnen ook de kinderen en ik stenen te verzamelen en mee te werken aan de spiraal, zelfs kleine Rein raakte helemaal vervuld van het zoeken en neerleggen van de stenen.

De spiraal groeide en groeide… en net zoals het begonnen was, zo stopten we ook zomaar met zoeken en neerleggen, hij was goed zo, precies zoals ie daar lag…

’s Avonds stak er een hele pittige wind op vanaf zee….tegelijkertijd bedachten we ineens dat de stenen van de spiraal mooie geschenken zouden kunnen zijn met hun prachtige zwarte, witte en rose tinten… Samen met Roemer ging ik terug naar de plek op het strand waar hij lag… het was even spannend of we ‘m nog terug zouden vinden; Roemer waaide zowat weg en we werden allebei zo’n beetje gezandstraald, maar toch waren we vastberaden om een aantal mooie stenen uit te zoeken en mee te nemen.

En zo maakten we thuis, weer terug in Nederland, kleine souveniertjes voor vrienden en familie, met een steen, een persoonlijk briefje en een foto van de spiraal waar de steen vandaan kwam. Een aandenken aan onze rondreis, aan elkaar, aan vergankelijkheid en aan verbondenheid…. waar we ook zijn.

Jet

(P.s. Lieve vrienden en familie die ook dit blog lezen en denken;” Huh? Ik heb geen steen gekregen!” We zijn nog lang niet klaar met het maken van alle pakketjes, we hebben best veel stenen meegenomen… en ja, het zou ook zo maar kunnen zijn dat het er toch te weinig zijn… weet dat jouw steen dan nog in de spiraal op het strandje op Møn ligt…vol met dezelfde intentie als de stenen die we meegenomen hebben).